Το Επεισόδιο του
Πετριτσίου (βουλγάρικα: Петрички инцидент) , γνωστό και ως Επεισόδιο Δεμίρ Καπού,
ήταν μεθοριακό επεισόδιο στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα, βόρεια των Άνω Ποροΐων,
που έλαβε χώρα εν καιρώ ειρήνης κατά τον Μεσοπόλεμο, στις 19 Οκτωβρίου του
1925[1]. Παρότι ξεκίνησε από μια ένοπλη συμπλοκή κατόπιν φιλονικίας μεταξύ των
εκατέρωθεν στρατιωτών συνοριακών φυλακίων, κοντά στη διάβαση Δεμίρ-Καπού (=
Σιδηρές πύλες), κατέληξε από αδέξιους χειρισμούς διαχείρισης του συμβάντος
προσωπικά από τον ίδιο τον τότε δικτάτορα Θεόδωρο Πάγκαλο[α], σε εισβολή
ελληνικών στρατιωτικών μονάδων στο βουλγαρικό έδαφος, περί την βουλγαρική
κωμόπολη Πετρίτσι, εξ ου και η ονομασία του επεισοδίου. Συνέπεια αυτού ήταν η
καταδίκη της Ελλάδος από την Κοινωνία των Εθνών[2], όπου είχε προσφύγει η
Βουλγαρία, σε καταβολή μεγάλης σχετικά αποζημίωσης. Το γεγονός αυτό υπήρξε ένα
από τα τρία βασικά λάθη της εξωτερικής πολιτικής του Πάγκαλου[β], που του
καταλόγισαν όλοι οι τότε πολιτικοί του αντίπαλοι[3]. Κατά τον Γ. Θ.
Μαυρογορδάτο, σημαντικό ρόλο στην απόφαση του Πάγκαλου για την εισβολή
διαδραμάτισαν οι προηγηθείσες επιδρομές ένοπλων κομιτατζήδων σε παραμεθόριες
περιοχές της Ελλάδας με ορμητήριο τη Βουλγαρία
πηγη wikipedia
Ο παππούς μου γεννήθηκε στο Ροδολίβος το 1890
Το 1911 βρισκόταν στον βόσπορο ως τσιαντιρμάς (τούρκος χωροφύλακας)
η θητεία του εκεί ήταν 4 χρόνια .
Το 1913 αποκτά την Έλληνική ιθαγένεια
(Η Συνθήκη της Αθήνας μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και του Βασιλείου της Ελλάδος, που υπογράφηκε στις 14 Νοεμβρίου 1913, έπαυσε επίσημα τις εχθροπραξίες μεταξύ τους, μετά τους δύο Βαλκανικούς Πολέμους και παραχώρησε τη Μακεδονία — συμπεριλαμβανομένης της σημαντικότατης πόλης της Θεσσαλονίκης — της περισσότερης Ηπείρου και πολλών νησιών του Αιγαίου στην Ελλάδα
πηγή: wikipedia.org.)
και το 1925 παίρνει φύλλο πορείας για τον
Ελληνικό στρατό που τότε η θητεία ηταν 4 χρόνια
Το 1941 με την βουλγαρική κατοχή φεύγει ντουρντουβάκι για την Bουλγαρία επιστρέφει μετα απο 3 χρόνια.
Σώθηκε χάρη σε ένα φίλο του μάγειρα απο διπλανό χωριό που τον πήρε στα μαγειρία
Είχε 7 παιδιά και σκόπος του ήταν σε όλα να αφήσει ένα σπίτι .
Με τη βοήθεια του Συνεταιρισμού (σύμφωνα και με άλλα έγγραφα)
και με πολλή προσωπική εργασία
κουβαλώντας τόνους πέτρας απ'το βουνό με τα ζώα .Το κατάφερε.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου