Του Άρη Μεντίζη δημοσιογράφου – ιστορικού ερευνητή   «Καθώς οι ανασκαφές προχωρούσαν προς το βορειοδυτικότερο μέρος, όπου ανακαλύψαμε και Τρίτη πύλη, πειθόμουν όλο και περισσότερο πως η γέφυρα που αναφέρει ο Θουκυδίδης και που τόσο σημαντικό ρόλο έπαιξε στην κατάληψη της Αμφίπολης από τον Βρασίδα δεν πρέπει να βρισκόταν στο νοτιότερο σημείο, στη θέση του Λιονταριού, όπου την τοποθετούσαν πολλοί παλιότεροι ερευνητές, αλλά στα βόρεια. Η πλευρά αυτή, άλλωστε, προσφέρεται για τις κινήσεις του ιππικού στη μάχη του 422 π.Χ». Αυτό σημείωσε στο ημερολόγιό του ο Δημήτρης Λαζαρίδης, όπως το παρουσιάζει η ΙΗ’ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων στο τμήμα του εκπαιδευτικού πακέτου «Αμφίπολη: Μια πόλη της αρχαιότητας», με τίτλο «Ανασκαφές Αμφιπόλεως, το ημερολόγιο του Δ. Λαζαρίδη». Αυτές ήταν και οι πρώτες σκέψεις του για την αρχαία γέφυρα.   Σημειώνοντας τη σκέψη του στο χαρτί, ο αρχαιολόγος και ανασκαφέας της πόλης, έγραφε: «Έστρεψα λοιπόν εκεί την προσοχή μου, με την ελπίδα να βρω κά

Η βιτρίνα-εκθετήριο με τα παλαιά Μουσικά όργανα και άλλα εκθέματα από εκδηλώσεις της Φιλαρμονικής και της Χορωδίας του Συλλόγου σε διάφορα Φεστιβάλ.   Όταν, πριν πολλά χρόνια,οι κάτοικοι του χωριού ενωμένοι προσπάθησαν να κάνουν κάτι καλό για τον τόπο τους, φτιάξανε τον... Μουσικοδραματικός Σύλλογος Ροδολίβους «ΑΠΟΛΛΩΝ» Ο Μουσικοδραματικός Σύλλογος «ΑΠΟΛΛΩΝ» Ροδολίβους, προέκυψε από την προσπάθεια των Ροδολιβινών να δημιουργήσουν ένα μέσο με το οποίο ο κόσμος του Ροδολίβους θα είχε την ευκαιρία να διασκεδάσει και να ψυχαγωγηθεί. Ο Σύλλογος σαν Μουσικός συγκροτείται αρχικά το 1903, με περιορισμένη δραστηριότητα στην αρχή, ανασυγκροτείται και δραστηριοποιείται από το 1912 με πολλά ενεργά μέλη και το 1924 ονομάζεται Μουσικοδραματικός Σύλλογος «ΑΠΟΛΛΩΝ» ΡΟΔΟΛΙΒΟΥΣ. Το 1922 ο αξιωματικός του στρατού και δάσκαλος Μπαλαμάνης δημιουργεί στο Ροδολίβος σώμα προσκόπων με μαθητές της Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις του Δημοτικού σχολείου και καλεί τον αρχιμουσικό των Σερρών Βόϊο για τη μουσική εκπαίδευση

                         Ξωκλήσι Αγίας Μαρίνας  φωτογραφίες Βάσω Ρώσσου  Επικρατούσε ακόμη μια πρόληψη στα παλιά χρόνια- τους αρρώστους που δε θεραπεύονταν με τα γνωστά τότε γιατροσόφια, συνήθιζαν να τους μεταφέρουν στην ΤΡΥΠΙΑ ΠΕΤΡΑ εκεί πάνω στο «ΒΟΡΙ» νοτιοδυτικά του υδραγωγείου στους πρόποδες του Παγγαίου, όπου τους έκαναν ένα-δυο γύρους κυκλικά στην Πέτρα κι έδεναν κομμάτια από φουστάνι της άρρωστης ή από ρούχο του αρρώστου στα κλαδάκια των γύρω θάμνων. Το Ροδολίβος Ιστορια-Λαογραφία Μιλτιάδης Παπαπέτρου

  πηγη ΄: To Ροδολίβος -Ιστορία Λαογραφία Μιλτιάδης Παπαπέτρου Γεωπόνος Η ΛΑΪΚΗ ΤΕΧΝΗ ΣΤΟ ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ Η τέχνη που έχει ακμάσει, κατά τα προ της απελευθερώσεως χρόνια ήταν: η Αγγειοπλαστική. Στάμνες ή λαγήνια ή κούπες, όπως λέγονταν, κατασκευάζονταν σε διάφορα σχήματα στα «Μπέικα αλώνια», πάνω από το καπνομάγαζο του Πλουμή Χατζηαγγέλου. Η κεραμοποιία, σε μια έκταση που βρίσκεται κάτω από του Μαλλίνη το σπίτι. Η χωρική υφαντική που κατασκευάζονταν στον αργαλιό κιλίμια, βελέντζες και άλλα είδη για τις προίκες των κοριτσιών. Στην τέχνη αυτή, την υφαντική, εκτός από τις γυναίκες επιδίδονταν και μερικοί άνδρες όπως ο Στέργιος και ο Παναγιώτης Χατζηδήμος, ο Πούλιος Αγιακλής, τα αδέλφια Παντσιούδη και άλλοι. Βιοτεχνίες (Ζαχαροπλαστικής). Έχουν ακμάσει 5-6 τον αριθμό στο χωριό από Ηπειρώτες, που επιδίδονταν στη Χαλβαδοποιία, το καταΐφι και το σαλέπι, που εμπορεύονταν στο χωριό και σ’ όλη την περιοχή. Θυμούμαι ένα χαλβατζίδικο κοντά στου Χατζηχαρίτου, πριν μισό αιώνα και πιο πολύ. Περνούσαμε κάπου

 na-foto-starinnaya-podkova-18-veka-simvol-velich -Οταν άστραφτε και έπεφταν κεραυνοί.Το πρωτότοκο αγόρι έβγαζε έξω την πυροστιά και την γυρνούσε ανάποδα (τα πόδια προς τα πάνω ) -Όταν τραυματίζονταν κάποιος στα πόδια στα χέρια ή στο κεφάλι έβαζαν ψιλοκομμένο καπνό για απολύμανση. -Αν η γάτα <<λούζονταν>> στραμμένη πρός τα νότια ή βόρεια,πίστευαν πως θα χαλάσει ο καιρός -Οταν το κόκκαλο της σπάλας της κότας ή του αρνιού είχε κόκκινο χρώμα ,πίστευαν πώς θα γίνει πόλεμος πηγη : ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ Μιλτιάδης Βασ. Παπαπέτρου

Γεωργιτζίκης Δημήτρης (Georgitzikis Dimitris)  

Χριστόφορος Μελλίδης     Χριστόφορος Μελλίδης   Καμιά πόλη δεν είναι όπως πριν. Κάθε οικισμός, μικρός ή μεγάλος, είναι ένας ζωντανός οργανισμός, που μεγαλώνει, εξελίσσεται, ομορφαίνει ή χάνει την ομορφιά του. Και σαν ζωντανός οργανισμός έχει μνήμη. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη αξία για μια πόλη, ένα χωριό από το ιστορικό κέντρο, το σημείο αναφοράς. Και η πόλη είναι τυχερή όταν αφοσιωμένοι άνθρωποι φροντίζουν ώστε η μνήμη να μένει ζωντανή.  O  Χριστόφορος Μελλίδης   ανήκει σ’ αυτούς τους ανθρώπους. Είναι ένας αφοσιωμένος καλλιτέχνης που καταγράφει, ζωντανεύει, προβάλλει τη μνήμη της πόλης του. Της πόλης των Σερρών.   Έχει επιλέξει τη βαριά ευθύνη να αναλώνει μεγάλο μέρος της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας στο να ομορφαίνει την πόλη, να καταγράφει τη μνήμη της, να κρατά ζωντανή τη συγκίνηση των συμπολιτών του, να διηγείται ιστορίες στους νέους. Θα λέγαμε ότι με τις τοιχογραφίες του οπτικοποιεί την ιστορία της πόλης του. Θυμίζει στους παλιότερους και αποκαλύπτει στους νέους πώς ήταν η πόλη

  «ΖΑΜΑΝΤΑΣ» ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΠΟΛΗΣ ΣΕΡΡΩΝ Για τις ρίζες του εθίμου αυτού και ιδιαίτερα του χορού «Ζάμαντα» υπάρχουν δύο αναφορές. Στην πρώτη η φαντασία των απλοϊκών κατοίκων της περιοχής έπλασε ένα μύθο. Δημιούργησε ένα φανταστικό αχόρταγο τέρας - δράκο τη «Λάμια». Αυτή φύλαγε το «τρανό σουλνιάρ(ι)» δηλαδή μια πηγή νερού με βρύσες, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να φοβούνται να πάρουν νερό και να είναι έτσι καταδικασμένοι σε λειψυδρία. Έρχεται λοιπόν ο γενναίος ήρωας - το δυνατό παλικάρι - ο «Ζάμαντας» και σκοτώνει το θεριό «Λάμια» και το πολύτιμο νερό πλημμυρίζει με ζωή τη γύρω περιοχή. Η άλλη αναφορά φαίνεται πιο πραγματική. Έχει τις ρίζες της στην περίοδο παρακμής του Βυζαντίου και της κυριαρχίας των Οθωμανών. Όταν οι κάτοικοι του χωριού γιόρταζαν χορεύοντας και πανηγυρίζοντας μετά την Ανάσταση τον ερχομό της άνοιξης έτσι όπως συνήθιζαν να κάνουν πολλά χρόνια οι αλλόθρησκοι κατακτητές με διάφορα προσχήματα προκαλούσαν τους χριστιανούς δημιουργώντας πολλές φορές σοβ

πόλεμος MarcChagall 1966 Oι πληροφορίες και το κείμενο προέρχονται απο την εγγονή της Κ.Μαρίας Μπιλμπίλη        Maria Amanda Στην αφήγησή της αναφέρεται στον πόλεμο του '40  (η ίδια γεννήθηκε το 1920). Οι αναφορές που κάνει στο τέλος σε παλαιότερους πολέμους προέρχονται προφανώς από  αντίστοιχες αφηγήσεις των γονιών και των δικών της παππούδων.     Μία αφιέρωση 80 ετών από τον παππού προς τη γιαγιά. Την άφησε τριών μηνών έγκυο στο χωριό για να πάει στο μέτωπο  και την ξαναείδε με τριών μηνών μωρό,  το πρώτο από τα τρία παιδιά τους. Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης, παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τις ηχογραφημένες αναμνήσεις της γιαγιάς μου της Μαρίκας. «Ο πόλεμος ήταν... Πόλεμος (αναστενάζει). Τον παππού τον πήραν πιο μπροστά τρεις μήνες, για τα νέα όπλα. Τρεις μήνες έκαναν, γίνεται η επιστράτευση, δεν ήρθε καθόλου εδώ πέρα. Τρία μηνώ τον αφήκε στην κοιλιά, τρία μηνώ γεννημένο τον βρήκε (το πρώτο τους παιδί). Εννιά μήνες έκανε. Εμείς δουλεύαμε, καπνά σπέρναμε. Είχα

  https://www.dieci10.gr/ To ντέρμπι της αλάνας  Το μεγάλο ντέρμπι στο χωριό, όταν παίζαμε μπάλα, μικρά παιδιά, ήταν το Γουρνίκι-Παναγία. Κανονικά οι αρχηγοί των δύο ομάδων πλησίαζαν πρώτα όποιον έμενε στις δυο γειτονιές για να τον στρατολογήσουν και μετά περίμεναν κάποιον που θα μάλωνε είτε με την μία είτε με την άλλη ομάδα για να τον αρπάξουν. Στις μεταγραφές δεν υπήρχαν χρήματα, υπήρχαν όμως καραμέλες, σοκολάτες, σάντουιτς για τους μεγάλους αστέρες και τσιγάρα για τους πολύ προχωρημένους, οι οποίοι είχαν απαιτήσεις για να παίξουν. Τα ματς γινόταν στο Δημοτικό, όπου ήταν η έδρα για το Γουρνίκι και στο Νηπιαγωγείο, όπου ήταν η έδρα της Παναγίας. Ηταν Σάββατο μεσημεράκι και εμείς πολύ μικροί κανονίσαμε να παίξουμε στο μονόζυγο στο Δημοτικό για να έχουμε και δοκάρια, τέσσερα άτομα ήμασταν. Οταν φτάσαμε, είδαμε πολύ κόσμο να κάνει ζέσταμα, ρωτάμε αν μπορούμε να παίξουμε και μας απαντάνε με ερωτήση…”Που κοντά μένετε..?? Αν μένουμε στην βρύση, κοντά στον Σπύρο η αν μένουμε απο εκεί που γίν

  5η ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ Κερδύλια-Αµφίπολη-Μικρό Σούλι-Ροδολίβος-Πρώτη-Ηλιοκώµη- Κορµίστα-Συµβολή- Αλιστράτη-Ν. Ζίχνη-Γάζωρος- Πεντάπολη- Εµµ. Παπάς     ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η συγκεκριµένη διαδροµή εκτείνεται στο νοτιοανατολικό τµήµα του νοµού Σερρών και χαρακτηρίζεται από στοιχεία ιδιαίτερου φυσικού κάλους, Αρχαιολογικούς χώρους, Ιστορικά στοιχεία και στοιχεία παραδοσιακής αρχιτεκτονικής. Χαρακτηριστικά σηµεία : Ακτή Κερδυλίων, Αρχαιολογικός χώρος Αµφίπολης, Μουσείο Αµφίπολης, Πρώτη, Σπήλαιο Αλιστράτης, Φαράγγι Αγγίτη, Μνηµείο Εµ Παπά.     ΦΥΣΙΚΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ 1.          Φαράγ ι   Αγγ i τη Βρίσκεται στην νοτιοανατολική πλευρά του νοµού και έχει µήκος 15 χιλιόµετρα. Το φαράγγι βρίσκεται ανάµεσα στα όρη Παγγαίο και Μενοίκιο και εκτείνεται από το χωριό Συµβολή µέχρι το Σταθµό Άγγιστας. Η είσοδος για τους επισκέπτες είναι από το Δ.Δ της Συµβολής. Το φαράγγι είναι γνωστό και ως «Στενά Πέτρας» και «Διώρυγα». Σε τρία σηµεία του φαραγγιού έχουν βρεθεί βραχογραφίες που παρ