Σκηνές από τη ζωή στο χωριό Γάζωρος των Σερρών, μέσα από τις οποίες μας δίνεται η αυθεντική φυσιογνωμία της ελληνικής υπαίθρου. Η ταινία γυρίστηκε τον Ιούλιο του 1973. προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του 1974 και απέσπασε το "Χρυσό Βραβείο" καλύτερης ταινίας μεγάλου μήκους - αρτιότερης παραγωγής.
Σκηνοθεσία - σενάριο- μοντάζ- παραγωγή: Τάκης Χατζόπουλος. ta
Δ/νση φωτογραφίας: Βαγγέλης Ηλιόπουλος.
Με 1.650 κατοίκους περίπου, ο Γάζωρος είναι από άποψη πληθυσμού το δεύτερο σημαντικότερο χωριό του δήμου και βρίσκεται σε απόσταση 8χμ. δυτικά της Νέας Ζίχνης και 24χμ. νοτιοανατολικά από την πόλη των Σερρών. Το σημερινό τοπωνύμιο υιοθετήθηκε το 1926 και προέρχεται από την αρχαία Γάζωρο, πόλη που εικάζεται ότι ιδρύθηκε γύρω στο 700 π.Χ. από τους Ηδωνούς και ήκμασε ως ανεξάρτητη πόλη-κράτος το 500-475 π.Χ.
Πιθανώς η αρχαία πόλη ήταν κτισμένη περίπου μισό χιλιόμετρο βορειοανατολικά από τη σημερινή τοποθεσία του χωριού, στο λόφο του Αγίου Αθανασίου ανάμεσα σε δύο βαθιά ρέματα. Ο Γάζωρος απελευθερώθηκε από τους Τούρκους το 1913 και υπέστη μεγάλες καταστροφές από τους Βουλγάρους κατά τους Μακεδονικούς αγώνες του 1916-18. Τέλος, με την ανταλλαγή πληθυσμών που ακολούθησε την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης (1923), περίπου διακόσιες τουρκικές οικογένειες έφυγαν από το χωριό με αντίστοιχη έλευση Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
πηγή:www.gtp.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου