Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχείο

Ετικέτες

Εμφάνιση περισσότερων

Πυρπόληση Μονής Παναγίας Εικοσιφοίνισσας.

 





.


Ήταν ημέρα Δευτέρα, 12-6-1944, ώρα 09.00'. Βρισκόμουν στη θέση «Σούξου» του κτηματολογίου της Βιτάστας - Σερρών με τους Νάιδα Ιωάννη, Νάιδα Νικόλαο και Ακριβιάδη Πρόδρομο και βοσκούσαμε τα κατσίκια μας. Την ώρα ε­κείνη φάνηκε μαύρος καπνός από την πλευρά της Μονής Εικοσιφοίνισσας ο οποίος έφτασε μέχρι το Ροδολίβος - Σερρών. Μάλιστα λόγω της άπνοιας έμοι­αζε με μαύρη ομίχλη και παρέμεινε κατά μήκος του Παγγαίου και στο μέσον περίπου του ύψους του για λίγο χρονικό διάστημα και μετά διαλύθηκε. Θυμά­μαι ακριβώς την ημερομηνία αυτή επειδή το Σάββατο της 10-6-1944 έγινε η ο­μαδική εκτέλεση των 7 παλικαριών της Βιτάστας και η κατάσταση ήταν ακόμα τεταμένη. Αντιληφθήκαμε αμέσως ότι επρόκειτο για κάποια καταστροφή της Μονής, λόγω της έξαρσης της βουλγαρικής παρανοϊκότητας, αλλά ο νους μας δεν μπορούσε να φτάσει σ’ εκείνο το μέγεθος της καταστροφής, δηλαδή στην πυρπόληση της Μονής

Το 1960 ένας αντάρτης, ο οποίος δρούσε την ημέρα της πυρπόλησης στην περιοχή του Παγγαίου, μου διηγήθηκε στην αυλή της Μονής και συγκεκριμέ­να στις 17-4-1960, Κυριακή του Πάσχα, ότι η πυρπόληση της Μονής έγινε με μαύρη εύφλεκτη σκόνη (πυρίτιδα) που έριξαν οι Βούλγαροι με αεροπλάνο. Μάλιστα μου διευκρίνισε ότι το αεροπλάνο έμοιαζε να έκανε προσπάθειες ε­ξαίρεσης του ναού.




ΠΗΓΉ  https://xomalistheodoros.wixsite.com/xomalis/books?fbclid=IwAR3oWtxQT6yxFqidXt1rDCIr1rgK9i0PGB1ozYHtyggsFiSbkA_GIHzmaX0

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η 1η Μεραρχία αναχωρεί από τις Ελευθερές με προορισμό την Σμύρνη.

  Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο

O Λέων της Αμφίπολης του συγγραφέα Oscar Broneer

  Ενα βιβλίο του συγγραφέα  Oscar Broneer  που εκδόθηκε το 1941 και μεταφράστηκε  στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Αρμός .Περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του. Το 1941, ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Broneer, στο βιβλίο του "Το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης", παρέθεσε το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες που το κοσμούσαν στην αρχαιότητα και μεταξύ άλλων έγραψε ότι: "Το 1895, ο Walther Judeith υπέθεσε ότι ο κάτοχος της μεγαλειώδους σαρκοφάγου του Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε στη Σιδώνα ήταν ο Λαομέδων. Μία ανάλυση των αναγλύφων των τεσσάρων πλευρών της σαρκοφάγου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κεντρική φιγούρα σε κάθε σκηνή είχε σκοπό να απεικονίσει τον κάτοχο σε διάφορα αποφασιστικά γεγονότα της ζωής του και ότι αυτές οι ιστορικές εικόνες δεν ταιριάζουν σε κανέναν από του εταίρους του Αλεξάνδρου εκτός από τον Λαομέδοντα...

Επιδρομές και καταστροφές των βαρβάρων στην Αμφίπολη

  Ερείπια των τειχών της Αμφίπολης ΠΗΓΗ  wikipedia.org Ο ρόλος της Αμφιπόλεως στην ιστορία ήταν πολύ μεγάλος. Για την κατάληψή της στους αρχαίους χρόνους δόθηκαν πολλές μάχες και θυσιάστηκαν χιλιάδες άνδρες. Έγινε το μήλον της έριδος και θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων πρώτα και Θρακών, μετά των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων, των Χαλκιδέων και τέλος των Ρωμαίων. Ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και νομισματικό κέντρο της Μακεδονίας στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Λόγω της επίκαιρης θέσεως και των πολλών πλεονεκτημάτων της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε πολλές φορές. Πολλές καταστρεπτικές επιδρομές έγιναν κατά καιρούς στη Μακεδονία από τους Σκορδίσκους, τους Γαλάτες, τους Μαίδους, τους Δάρδανους και τους Θράκες. Η Αμφίπολη υπήρξε ο στόχος πολλών ληστρικών επιδρομών βαρβάρων λαών. Υπέστη τις παρακάτω καταστροφές: α) Ρωμαίοι . Οι Ρωμαίοι πρώτοι από όλους, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, λεηλάτησαν τους θησαυρούς της Αμφιπόλεως. Τους μετ