Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχείο

Ετικέτες

Εμφάνιση περισσότερων

Πανηγύρια στο βορειοδυτικό Παγγαίο κατά το Βυζάντιο

 














Πανηγύρια στο βορειοδυτικό Παγγαίο κατά το Βυζάντιο

Για τους περισσότερους από εμάς η πανήγυρη είναι γνωστή στις μέρες μας ως το σημαντικότερο κοινωνικό γεγονός σε ένα χωριό. Ως θεσμός όμως και ως ονομασία είναι πολύ παλιός και ανάγεται στα βυζαντινά χρόνια με την έννοια που αντιλαμβανόμαστε και σήμερα.
Στο βορειοδυτικό Παγγαίο σύμφωνα με τις βυζαντινές πηγές αναφέρονται θρησκευτικές πανηγύρεις σε τρεις τοποθεσίες.
Στο βυζαντινό χωριό της Παλαιοκώμης αναφέρεται στα τέλη του 12ου αι. το ετήσιο πανηγύρι του Αγίου Χριστοφόρου στις 9 Μαΐου. Ο ναός αυτός δεν σώζεται σήμερα και δεν γνωρίζουμε την ακριβή του θέση.
Στην περιοχή του βυζαντινού Ροδολίβους αναφέρεται τον 14ο αι. το πανηγύρι της Αγίας Παρασκευής. Δεν είναι γνωστό αν η θέση του ναού βρισκόταν στην θέση του μοναστηριού της Αγίας Παρασκευής, στον Δόμηρο, τα παλαιότερα κτήρια του οποίου είναι του 19ου αι.
Η μεγαλύτερη ίσως ετήσια πανήγυρη στο βορειοδυτικό Παγγαίο τελούνταν στην περιοχή του βυζαντινού χωριού της Κορμίστας. Το πανηγύρι γινόταν στη μονή των Αγίων Αναργύρων που βρισκόταν κοντά στα χωριά Κορμίστα και Ηλιοκώμη. Αναφορά για το πανηγύρι αυτό γίνεται ήδη από τον 13ο αι. αλλά ενδεχομένως είναι παλαιότερος θεσμός.
Τα πανηγύρια στο Βυζάντιο ήταν κατά κύριο λόγο θρησκευτικές γιορτές προς τιμήν του Αγίου που ήταν αφιερωμένος ένας ναός. Αποτελούσε όμως μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για χορό, τραγούδια και φαγητό στον προαύλειο χώρο του ναού ή σε πλησιόχωρο αδόμητο χώρο. Κοντά στην εκκλησία στηνόταν υπαίθρια αγορά όπου πουλιόταν διάφορα προϊόντα και ζώα.

Συντάκτης :Σαλονικιός Αθανάσιος 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η 1η Μεραρχία αναχωρεί από τις Ελευθερές με προορισμό την Σμύρνη.

  Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο

O Λέων της Αμφίπολης του συγγραφέα Oscar Broneer

  Ενα βιβλίο του συγγραφέα  Oscar Broneer  που εκδόθηκε το 1941 και μεταφράστηκε  στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Αρμός .Περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του. Το 1941, ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Broneer, στο βιβλίο του "Το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης", παρέθεσε το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες που το κοσμούσαν στην αρχαιότητα και μεταξύ άλλων έγραψε ότι: "Το 1895, ο Walther Judeith υπέθεσε ότι ο κάτοχος της μεγαλειώδους σαρκοφάγου του Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε στη Σιδώνα ήταν ο Λαομέδων. Μία ανάλυση των αναγλύφων των τεσσάρων πλευρών της σαρκοφάγου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κεντρική φιγούρα σε κάθε σκηνή είχε σκοπό να απεικονίσει τον κάτοχο σε διάφορα αποφασιστικά γεγονότα της ζωής του και ότι αυτές οι ιστορικές εικόνες δεν ταιριάζουν σε κανέναν από του εταίρους του Αλεξάνδρου εκτός από τον Λαομέδοντα...

Επιδρομές και καταστροφές των βαρβάρων στην Αμφίπολη

  Ερείπια των τειχών της Αμφίπολης ΠΗΓΗ  wikipedia.org Ο ρόλος της Αμφιπόλεως στην ιστορία ήταν πολύ μεγάλος. Για την κατάληψή της στους αρχαίους χρόνους δόθηκαν πολλές μάχες και θυσιάστηκαν χιλιάδες άνδρες. Έγινε το μήλον της έριδος και θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων πρώτα και Θρακών, μετά των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων, των Χαλκιδέων και τέλος των Ρωμαίων. Ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και νομισματικό κέντρο της Μακεδονίας στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Λόγω της επίκαιρης θέσεως και των πολλών πλεονεκτημάτων της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε πολλές φορές. Πολλές καταστρεπτικές επιδρομές έγιναν κατά καιρούς στη Μακεδονία από τους Σκορδίσκους, τους Γαλάτες, τους Μαίδους, τους Δάρδανους και τους Θράκες. Η Αμφίπολη υπήρξε ο στόχος πολλών ληστρικών επιδρομών βαρβάρων λαών. Υπέστη τις παρακάτω καταστροφές: α) Ρωμαίοι . Οι Ρωμαίοι πρώτοι από όλους, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, λεηλάτησαν τους θησαυρούς της Αμφιπόλεως. Τους μετ