Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχείο

Ετικέτες

Εμφάνιση περισσότερων

ΠΡΩΤΗ ΣΕΡΡΩΝ




Πρώτη

Ο παραδοσιακός οικισμός της Πρώτης είναι ένας από τους μεγαλύτερους του δήμου Αμφίπολης. Το όνομα Πρώτη το έλαβε ο οικισμός το 1926 αντικαθιστώντας την τουρκική ονομασία Κιούπκιουϊ που σημαίνει Πιθοχώρι. Η Πρώτη ταυτίζεται με το βυζαντινό χωριό Ζηδομίστα ή Ζιδομίστα. Η παλαιότερη αναφορά του χωριού με αυτό το όνομα γίνεται το 1098 σε έγγραφο της μονής Ιβήρων. Την ίδια ονομασία φαίνεται να διατηρεί το χωριό και κατά τον 12ο αιώνα. Το 13ο αιώνα τροποποιείται ελαφρώς το όνομα καθώς μνημονεύεται ως Αιγιδομίστα. Την ονομασία αυτή διατηρεί και κατά τον 14ο αιώνα.
Το 1353 σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγου αναφέρεται το χωρίον Αιγιδομίστα ως μετόχι της μονής Αγίου Παντελεήμονος του Αγίου Όρους. Στην περιοχή γύρω από το χωριό υπήρχαν εκτεταμένοι αμπελώνες τους οποίους καλλιεργούσαν οι κάτοικοι για λογαριασμό της μονής. Υπήρχαν επίσης και αρόσιμες εκτάσεις με δημητριακά. Τα χωράφια της Αιγιδομίστας συνόρευαν με τα χωράφια του διπλανού προς τα δυτικά χωρίου του Ραδολίβους και ως σύνορο αναφέρεται ο λόφος «Μεγάλη Πέτρα».
Κατά το πρώτο μισό του 14ου αιώνα (1316-1349) κοντά στο χωρίον της Αιγιδομίστας, στους πρόποδες του Παγγαίου, αναφέρεται η μονή του Αγίου Νικολάου με τον ομώνυμο ναό η οποία αποτελούσε και αυτή μετόχι της αγιορείτικης μονής Αγίου Παντελεήμονος. Η θέση της μονής, η οποία δεν σώζεται πια, δεν δύναται να προσδιοριστεί. Σήμερα πάνω από το χωριό στους πρόποδες του Παγγαίου λειτουργεί η ανασυσταμένη από το 1979 γυναικεία μονή της Ανάληψης.

Συντάκτης κειμένου -έρευνα ..Σαλονικιός Αθανάσιος 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η 1η Μεραρχία αναχωρεί από τις Ελευθερές με προορισμό την Σμύρνη.

  Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο

O Λέων της Αμφίπολης του συγγραφέα Oscar Broneer

  Ενα βιβλίο του συγγραφέα  Oscar Broneer  που εκδόθηκε το 1941 και μεταφράστηκε  στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Αρμός .Περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του. Το 1941, ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Broneer, στο βιβλίο του "Το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης", παρέθεσε το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες που το κοσμούσαν στην αρχαιότητα και μεταξύ άλλων έγραψε ότι: "Το 1895, ο Walther Judeith υπέθεσε ότι ο κάτοχος της μεγαλειώδους σαρκοφάγου του Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε στη Σιδώνα ήταν ο Λαομέδων. Μία ανάλυση των αναγλύφων των τεσσάρων πλευρών της σαρκοφάγου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κεντρική φιγούρα σε κάθε σκηνή είχε σκοπό να απεικονίσει τον κάτοχο σε διάφορα αποφασιστικά γεγονότα της ζωής του και ότι αυτές οι ιστορικές εικόνες δεν ταιριάζουν σε κανέναν από του εταίρους του Αλεξάνδρου εκτός από τον Λαομέδοντα...

Επιδρομές και καταστροφές των βαρβάρων στην Αμφίπολη

  Ερείπια των τειχών της Αμφίπολης ΠΗΓΗ  wikipedia.org Ο ρόλος της Αμφιπόλεως στην ιστορία ήταν πολύ μεγάλος. Για την κατάληψή της στους αρχαίους χρόνους δόθηκαν πολλές μάχες και θυσιάστηκαν χιλιάδες άνδρες. Έγινε το μήλον της έριδος και θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων πρώτα και Θρακών, μετά των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων, των Χαλκιδέων και τέλος των Ρωμαίων. Ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και νομισματικό κέντρο της Μακεδονίας στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Λόγω της επίκαιρης θέσεως και των πολλών πλεονεκτημάτων της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε πολλές φορές. Πολλές καταστρεπτικές επιδρομές έγιναν κατά καιρούς στη Μακεδονία από τους Σκορδίσκους, τους Γαλάτες, τους Μαίδους, τους Δάρδανους και τους Θράκες. Η Αμφίπολη υπήρξε ο στόχος πολλών ληστρικών επιδρομών βαρβάρων λαών. Υπέστη τις παρακάτω καταστροφές: α) Ρωμαίοι . Οι Ρωμαίοι πρώτοι από όλους, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, λεηλάτησαν τους θησαυρούς της Αμφιπόλεως. Τους μετ