β) Οικισμός στη θέση "Καλές"
Η θέση του οικισμού
επισημάνθηκε στον πρώτο, προς το Ροδολίβος, ορεινό όγκο του Παγγαίου, γνωστό
στους ντόπιους με το όνομα "Καλές" (τουρκ.Φρούριο ), σε απόσταση 1,5
χιλιόμ. ανατολικά του Δήμου, σε υψόμετρο 600 μ. τοπογραφικό διάγραμμα θέση Γ ).
Η κορυφή του φύσει
οχυρού λόφου περιβάλλεται από ερείπια οχύρωσης κτισμένης με αργολιθοδομή. Με
βάση τα κατά τόπους σωζόμενα ερείπια η περίμετρος της οχύρωσης, με σχήμα που
ακολουθεί την καμπή του λόφου, ξεπερνά τα 600 μ. Στη δυτική πλευρά του
περιβόλου διακρίνονται λείψανα ορθογωνιόσχημου πύργου, εσωτερικών διαστάσεων
3,20 Χ 2,70, με πάχος τείχους 1,50 μ. Το καλύτερα σωζόμενο τμήμα βρίσκεται στη
βόρεια πλευρά της οχύρωσης όπου το ύψος φθάνει τα 3 μ.
Τμήμα της νότιας
πλευρά φαίνεται ότι ήταν ατείχιστο, αφού η ύπαρξη γκρεμού βάθους 100 μ. στο
σημείο αυτό καθιστούσε την οχύρωσή της περιττή.
Στον εσωτερικό χώρο
του περιβόλου διακρίνονται αρκετά ερείπια, κτισμάτων του οικισμού, που δεν θα
πρέπει να εκτεινόταν έξω από την οχύρωση. Κομμάτια από μεγάλα πιθάρια,
πολυάριθμα όστρακα, αβαφή στο σύνολό τους, υστερορρωμαϊκών - παλαιοχριστιανικών
χρόνων με ραβδώσεις και χαράξεις στις επιφάνειές τους που βρίσκονται
διασκορπισμένα σε όλο τον εσωτερικό χώρο της οχύρωσης αποτελούν ισχυρές
ενδείξεις για τη χρονολόγηση του οικισμού.
Η υπόθεση αυτή
ενισχύεται και από τον εντοπισμό, μετά από λαθρανασκαφές, τμήματος του
νεκροταφείου του οικισμού, που βρίσκεται σε μικρή απόσταση ανατολικά του
περιβόλου και αποτελείται από θηκοειδείς - κιβωτιόσχημους τάφους με θήκες που
ορίζονται από ακατέργαστες πλάκες.Τμήμα από τη βόρεια πλευρά του οχυρωματικού
περιβόλου στη θέση "Καλές" Ροδολίβους.
Η ανεύρεση δυο
χάλκινων νομισμάτων εποχής Κωνσταντίνου Β' (337-361 μ.Χ.) προερχόμενων από τα
χώματα της θήκης ενός τάφου βοηθούν στη χρονολόγηση του νεκροταφείου και κατ'
επέκταση του οικισμού. Μεταξύ του λόφου "Καλές" και των προς τα νότια
βρισκόμενων λόφων του Παγγαίου δημιουργείται ευρύχωρο οροπέδιο που αποτελούσε
πιθανότατα την καλλιεργήσιμη περιοχή του υστερορρωμαϊκού - παλαιοχριστιανικού οικισμού.
Στο οροπέδιο αυτό την υστεροβυζαντινή εποχή αναπτύχθηκε μικρός αγροτικός
οικισμός που ταυτίζεται παρακάτω με το αναφερόμενο στα πρακτικά της μονής Ιβήρων του Αγίου όρους τοπωνύμιο Βορισκός.
πηγή¨https://www.gtp.gr
Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου