Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχείο

Ετικέτες

Εμφάνιση περισσότερων

Ανθρώπινοι σκελετοί στη σοφίτα του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ροδολίβος Σερρών,

 

29 Νοεμβρίου 2000, 22:04
Δύο ανθρώπινοι σκελετοί βρέθηκαν στη σοφίτα του ναού της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ροδολίβος Σερρών, την ώρα που εργάτες πραγματοποιούσαν έργα ανακατασκευής του. Ο ένας σκελετός βρισκόταν ανάμεσα στα δοκάρια της στέγης, δίνοντας την εντύπωση ότι ανήκει σε άνθρωπο που κοιμήθηκε εκεί, και ο δεύτερος στο σημείο της στέγης ακριβώς πάνω από το ιερό σε καθιστή θέση. Η εκκλησία χτίστηκε το 1811 και, όπως εικάζεται, οι σκελετοί ήταν εκεί επί αιώνες. Το γεγονός, όμως, αυτό ζωντάνεψε θρύλους που ανάγονται στην περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Σύμφωνα με αυτούς τους θρύλους, μόλις οι εκκλήσεις της συζύγου του Τούρκου αγά της περιοχής στην Παναγία να γιατρέψει το παιδί της -που έπασχε από ανίατη ασθένεια- εισακούστηκαν, ο αγάς δώρισε την περιουσία του και έτσι χτίστηκε ο ναός. Πολλοί, μάλιστα, από τους κατοίκους υποστηρίζουν ότι εντός της εκκλησίας ήταν θαμμένοι το παιδί και η μάνα. Ωστόσο το σημείο, όπου εντοπίστηκαν τα οστά, είναι δυσπρόσιτο και για αυτό η προσπάθεια προσέγγισής τους θεωρείται δύσκολη. Πάντως, τόσο ο ιερέας του ναού όσο και νεότεροι κάτοικοι του Δήμου Ροδολίβους Σερρών επιβεβαίωσαν την Τρίτη ότι η εκκλησία ανεγέρθηκε με χρήματα που είχε δώσει ο τότε αγάς της περιοχής.
Τώρα το μυστήριο για τους δύο σκελετούς θα κληθεί να λύσει ο ιατροδικαστής Σερρών, Μηνάς Γεωργιάδης, ο οποίος αναμένεται να προσδιορίσει την ηλικία και το φύλο των ανθρώπων στους οποίους ανήκουν.

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ,ΜΠΕ  πηγή in.gr



30 Νοεμβρίου 2000, 21:34
Σε έναν άνδρα και μία γυναίκα ανήκουν τελικά οι δύο σκελετοί που βρέθηκαν την Τετάρτη στη σοφίτα του
Iερού Nαού Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Ροδολίβος Σερρών. Ο άνδρας είχε ανάστημα 1,75 έως 1,80μ. και ήταν περίπου 60 ετών, ενώ η ηλικία της γυναίκας -αναστήματος 1,55 έως 1,60μ.- δεν ξεπερνούσε τα 25 χρόνια. Τα στοιχεία αυτά προέκυψαν από την έρευνα που διενέργησε ο ιατροδικαστής Σερρών, Μηνάς Γεωργιάδης.

Απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, ο ιατροδικαστής τόνισε ότι θα χρειαστούν περαιτέρω έρευνες, ώστε να διαπιστωθούν η αιτία θανάτου των δύο αυτών ατόμων αλλά και το πώς βρέθηκαν στη στέγη του ναού, ενώ δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο της δολοφονίας.

Την ίδια ώρα, η αστυνομία Ροδολίβους ερευνά αν υπάρχει κάποιος απόγονος του αγά που διαφέντευε την περιοχή στις αρχές του 19ου αιώνα, προκειμένου με τη μέθοδο του DNA να εξακριβωθεί τυχόν συγγένεια με τους νεκρούς.

πηγή in.gr





Τα οστά βρέθηκαν κατά τις εργασίας υποστύλωσης της στέγης του ναού που έκανε ο τότε Δήμος Ροδολίβους αντικαθιστώντας τις ξύλινες κολώνες που στηρίζουν τη στέγη. Τις εργασίες εκτέλεσε το συνεργείο του Συρόπουλου Παγώνη από την Μεσσολακιά. Για τις ανάγκες του έργου χρειάστηκε να ανοίξουν οι πλαϊνές πλευρές της στέγης από τον γυναικωνίτη ,που ήταν σφραγισμένες. Στην αριστερή πλευρά βρέθηκα οι σκελετοί όπως περιγράφει το άρθρο. Κλήθηκε η αστυνομία προκειμένου να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο εγκληματικής ενέργειας και τα οστά τα ανέλαβε ο ιατροδικαστής Σερρών Μηνάς Γεωργιάδης. Αυτό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο θάνατος είχε προέλθει από άγνωστα αίτια πριν από 150 χρόνια τουλάχιστον και τα οστά όταν αναζητήθηκαν ο Ιατροδικαστής ανάφερε ότι ακολουθήθηκε η διαδικασία που προβλέπει ο νόμος για παρόμοιες περιπτώσεις και δεν υπάρχουν στο Νεκροτομείο. Όσο για το σε ποιους ανήκαν τα οστά ,χωρίς να αποκλείεται καμία εκδοχή, πιθανότερη είναι να πρόκειται για κρυφούς εκχριστιανισμένους μουσουλμάνους, τους οποίους τα χρόνια εκείνα του έθαβαν στις στέγες των ναών. Ίσως αυτό και να ταιριάζει και με τον μύθο κτίσης του ναού

Κώστας Τσιρογιάννης (Δήμαρχος Ροδολίβους την περίοδο που βρέθηκαν τα οστά








photos  by Elisavet Angistali


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η 1η Μεραρχία αναχωρεί από τις Ελευθερές με προορισμό την Σμύρνη.

  Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο

O Λέων της Αμφίπολης του συγγραφέα Oscar Broneer

  Ενα βιβλίο του συγγραφέα  Oscar Broneer  που εκδόθηκε το 1941 και μεταφράστηκε  στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Αρμός .Περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του. Το 1941, ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Broneer, στο βιβλίο του "Το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης", παρέθεσε το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες που το κοσμούσαν στην αρχαιότητα και μεταξύ άλλων έγραψε ότι: "Το 1895, ο Walther Judeith υπέθεσε ότι ο κάτοχος της μεγαλειώδους σαρκοφάγου του Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε στη Σιδώνα ήταν ο Λαομέδων. Μία ανάλυση των αναγλύφων των τεσσάρων πλευρών της σαρκοφάγου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κεντρική φιγούρα σε κάθε σκηνή είχε σκοπό να απεικονίσει τον κάτοχο σε διάφορα αποφασιστικά γεγονότα της ζωής του και ότι αυτές οι ιστορικές εικόνες δεν ταιριάζουν σε κανέναν από του εταίρους του Αλεξάνδρου εκτός από τον Λαομέδοντα...

Επιδρομές και καταστροφές των βαρβάρων στην Αμφίπολη

  Ερείπια των τειχών της Αμφίπολης ΠΗΓΗ  wikipedia.org Ο ρόλος της Αμφιπόλεως στην ιστορία ήταν πολύ μεγάλος. Για την κατάληψή της στους αρχαίους χρόνους δόθηκαν πολλές μάχες και θυσιάστηκαν χιλιάδες άνδρες. Έγινε το μήλον της έριδος και θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων πρώτα και Θρακών, μετά των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων, των Χαλκιδέων και τέλος των Ρωμαίων. Ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και νομισματικό κέντρο της Μακεδονίας στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Λόγω της επίκαιρης θέσεως και των πολλών πλεονεκτημάτων της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε πολλές φορές. Πολλές καταστρεπτικές επιδρομές έγιναν κατά καιρούς στη Μακεδονία από τους Σκορδίσκους, τους Γαλάτες, τους Μαίδους, τους Δάρδανους και τους Θράκες. Η Αμφίπολη υπήρξε ο στόχος πολλών ληστρικών επιδρομών βαρβάρων λαών. Υπέστη τις παρακάτω καταστροφές: α) Ρωμαίοι . Οι Ρωμαίοι πρώτοι από όλους, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, λεηλάτησαν τους θησαυρούς της Αμφιπόλεως. Τους μετ