Η Αγγίστα διέθετε από παλιά άφθονο νερό, το εκμεταλλεύεται για να μετατραπεί σε κραταιό προβιομηχανικό κέντρο της περιοχής, χάρη στους δέκα νερόμυλους που ανεγειρόμενοι κατά μήκος της ανατολικής ρεματιάς του χωριού εξυπηρετούν για πάνω από δύο αιώνες τις ανάγκες άλεσης των σιτηρών όλων των χωριών αυτής της πλευράς του Παγγαίου μέχρι τον Αγγίτη ποταμό.
Από τους νερόμυλους της Αγγίστας σήμερα δεν υπάρχει κανείς. Εχουν καταρρεύσει και μόνο υπολείμματα αυτών υπάρχουν, απο το σύνολο των 9 ή 12 που υπήρχαν. Είναι βέβαιο ότι και μόνο η ύπαρξή τους ήταν σημαντική για τον πολιτισμό της ορεινής υπαίθρου.
Στην προβιομηχανική περίοδο το βασικότερο προϊόν για τη διαβίωση του ανθρώπου ήταν το σιτάρι το οποίο μεταποιούνταν σχεδόν αποκλειστικά σε ψωμί. Καθώς οι χειρόμυλοι δεν επαρκούσαν στο άλεσμα, η χρήση των νερόμυλων ήταν απολύτως απαραίτητη. Τα κτίσματα των μύλων ήταν λιθόκτιστα, με ξύλινη σκεπή. Στη μια μεριά υπήρχε ο αλεστικός μηχανισμός, ενώ στην άλλη περίμεναν οι πελάτες (παράδοση σιταριού, παραλαβή αλευριού, πληρωμή, αποθήκευση).
Ο μηχανισμός του νερόμυλου ήταν απλούστερος και ως προς την κατασκευή και ως προς τη λειτουργία. Η διαίρεσή του σε δύο μέρη: στο κινητικό, που το αποτελούν η φτερωτή με τα εξαρτήματα λειτουργίας της, και το αλεστικό που περιλαμβάνει τις μυλόπετρες μαζί με τα εξαρτήματα τους.
Η κατασκευή της μυλόπετρας γινόταν από ενιαία πέτρα επιλεγμένη από συγκεκριμένα νταμάρια. Συνήθως η διάμετρος της μυλόπετρας είναι 1 μέτρο, το πάχος της 20-30 εκατοστά και βάρος της μέχρι 400 κιλά.
(Μακεδονία 18/7/1931) ,Ληστεία στον υδρόμυλο του Αλβανού Μπαίράμ Απτουλλάχ Τσέλη έξω απ΄την Αγγίστα
πήγη aggista.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου