Τα παραμύθια και τα χορατά
του Δημογέροντα
To μαχαίρωμα της αρκούδας
Καλοπροαίρετος χωρατατζής ο γέρο Χατζηντιάνης δέν
κουράζονταν να διηγείται τα κατορθώματα του στην παρέα του .
Καθισμένοι μόνιμα εκεί στο πεζούλι του καφενείου του Δογλαρίδη
στο παζάρι ή στον ίσκιο του πλάτανου λίγο πιο πέρα ,πάνε εβδομήντα
και πλειότερα χρόνια τώρα οι παπούδες Συνάδος και Χατζηανδρέας.
Στενοί και αχώριστοι φίλοι του .Ο καθένας κουβαλούσε στην πλάτη 85-90 χρόνια
και με μόνιμο ντύσιμο χειμώνα –καλοκαίρι το χοντρό υφαντό γιλέκο και σακάκι
που συμπληρώνονταν μ’ένα ολόφαρδο μπενιβρέκι ,
τον άκουγαν μ’ανοιχτό το στόμα.
Κι άρχινούσε με σοβαροφάνεια ο αξέχαστος Χαντζηντιάνης
<<Λοιπόν που λέτι πιδιά μια μέρα έκανα καρτέρ πάν στου βουνό
αψηλά σ’εναν βράχου να πιράς απου κατ η τρανή η αρκούδα ,για να τ’καθαρίσου
γιατί ρήμαζι τα κουπάδια …Τουμαχαίρ του βαστούσα να έτς για,έτοιμους
να του καρφώσου στου σβέρκουτς.Θα ήταν βαθειά χαραΪ, χτάζου
τ,ν αρκούδα μι του αρκουδούδι τσ που καταπόδ,να πιρνά απου κάτ .Πδώ τότι απάνουτς
,θα ήταν καμιά δικαριά μέτρα ψηλά η βράχους ντ’καβαλκεύου κι καρφώνου του μαχαίρ
στου σβέρκουτς,ντ’ξάπλουσα κάτ κι ντ’ξιέκανα ώσπου να πέις τρία>>
-Κι του μικρό του αρκουδούδ τι το κανις αρέ ,τον ρώτησε ο Συνάδος
-Εικείνου του πήρα στου σπίτι να του τρανέψου μα ..μ’εφαγε ούλις σ’αρνίθες
κι του απόλκα απάν στου βουνό .Που θα μι πάει κι αυτόνου ,άμα τρανέψ καμπόσου
θα του στήσου κι κείνου καρτέρ
-Αρε Χατζηντιάν τι ψιματούρις είνι αυτές που μας τναΪζ ;άρε κάθε μέρα ;
τον αντιμίλησε ο Χαντζιαντριάς ,μα πήρε την απάντηση του.
-Εγώ αρέ είμαν παλκάρ στα νειάταμ,όχ κακάτσιους σάν κι του λόγους….
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΒΑΣ ΠΑΠΑΠΕΤΡΟΥ
ΡΟΔΟΛΙΒΟΣ ΜΕΛΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΟΣΗ
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου