Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αρχείο

Ετικέτες

Εμφάνιση περισσότερων

ΑΓΓΙΣΤΑ ΣΕΡΡΩΝ




. Αγγίστα


Το χωριό της Αγγίστας βρίσκεται σε απόσταση περίπου 4 χλμ. βορειοδυτικά της Πρώτης. Πρόκειται για την Άνω Αγγίστα, όπως την ξέρουμε σήμερα, διαχωρίζοντάς την από τον οικισμό Σταθμός Αγγίστας που βρίσκεται λίγο πιο βόρεια δίπλα στον Αγγίτη ποταμό. Η ονομασία του χωριού ανάγεται στον 12ο αιώνα. Συγκεκριμένα η πρώτη αναφορά για το χωριό ως Αντζίστα γίνεται το 1139 σε πρακτικό της μονής Ιβήρων. Σε έγγραφα του 14ου αιώνα συναντάται και ως ΑτζίσταΑτζήστα ή Αντίστα. Η θέση του βυζαντινού οικισμού τοποθετείται στα βόρεια του σημερινού χωριού.
Τις περισσότερες πληροφορίες για το χωριό και την περιοχή κατά την βυζαντινή περίοδο τις έχουμε από τον 14ο αιώνα. Πραγματικά είναι αξιοσημείωτη η παρουσία πολλών αγιορείτικων μονών στην περιοχή κατά τον 14ο αιώνα οι οποίες διέθεταν κτήματα και ακίνητη περιουσία αλλά και πολλών βυζαντινών αξιωματούχων που διέθεταν ανάλογες περιουσίες. Ενδεικτικά από τις αγιορείτικες μονές που δραστηριοποιούνταν στην περιοχή με μετόχια και κτήματα αναφέρονται οι μονές ΙβήρωνΧελανδαρίουΒατοπεδίου και Αγίου Παντελεήμονος. Σε κοντινή απόσταση από το χωριό αναφέρεται το 1320 το πλούσιο μετόχι του Αγίου Νικολάου της μονής Χελανδαρίου με οπωροφόρα δέντρα και αμπέλια.
Το ίδιο το χωρίον της Αντζίστας είχε περάσει σε χρόνο προγενέστερο του 1345 στην ιδιοκτησία του βυζαντινού αξιωματικού Μιχαήλ Καβαλλάριου ύστερα από αυτοκρατορική δωρεά και στη συνέχεια κληρονομικά στο γιο του Αλέξιο Παλαιολόγο. Μετά την κατάληψη της περιοχής από τους Σέρβους, το 1345, ο ηγεμόνας των Σέρβων Στέφανος Δουσάν παραχώρησε το 1346 το χωριό στην μονή Αγίου Παντελεήμονος Αγίου Όρους. Έκτοτε αποτέλεσε κτήμα της και η ιδιοκτησιακή αυτή κατάσταση επικυρώθηκε το 1353 και από τον αυτοκράτορα Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο.
Στο ρέμα που βρίσκεται δυτικά του χωριού λειτουργούσαν κατά τον 14ο αιώνα υδρόμυλοι καθ' όλη την διάρκεια του έτους καθώς εκείνη την περίοδο το ρέμα είχε συνεχής ροή νερού. Τους μύλους εκμεταλλεύονταν οι αναφερόμενες αγιορείτικες μονές αλλά και ιδιώτες.
Η τελευταία αναφορά για το χωριό πριν την τουρκοκρατία γίνεται το 1375.

           Συντάκτης κειμένου -έρευνα .Σαλονικιός Αθανάσιος

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η 1η Μεραρχία αναχωρεί από τις Ελευθερές με προορισμό την Σμύρνη.

  Ελληνική απόβαση στη Σμύρνη Όταν πλέον η Συνδιάσκεψη του Παρισιού εγκαινίασε τις εργασίες της, οι αποκλίνουσες απόψεις της Ελλάδας και της Ιταλίας διαπιστώθηκαν πέρα από κάθε αμφιβολία. Η επίμονη άρνηση των Ιταλών έστω και να εξετάσουν το ενδεχόμενο εκχώρησης της Σμύρνης και της ενδοχώρας της στην Ελλάδα δημιούργησε αδιέξοδο όχι μόνο σε διμερές επίπεδο, αλλά εξίσου μέσα στους κόλπους του Συμβουλίου των Τεσσάρων. Η λύση στον γόρδιο διπλωματικό δεσμό ήρθε την άνοιξη του 1919 με τον πλέον απροσδόκητο και συνάμα καταιγιστικό τρόπο. Στις 11/24 Απριλίου ο Ιταλός πρωθυπουργός Βιττόριο Εμανουέλε Ορλάντο αποχώρησε από τη γαλλική πρωτεύουσα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την άρνηση των υπόλοιπων τριών Δυνάμεων, και κυρίως των Ηνωμένων Πολιτειών, να συγκατανεύσουν στην παραχώρηση του Φιούμε (σημαντικού λιμανιού στη βόρεια ακτή της Αδριατικής Θάλασσας) στην Ιταλία. Αυτή η ενέργεια δημιούργησε κλίμα αντιπάθειας και καχυποψίας σε βάρος των Ιταλών, το οποίο ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο, μετατρεπόμενο

O Λέων της Αμφίπολης του συγγραφέα Oscar Broneer

  Ενα βιβλίο του συγγραφέα  Oscar Broneer  που εκδόθηκε το 1941 και μεταφράστηκε  στα Ελληνικά απο τις εκδόσεις Αρμός .Περιέχει σπάνιες φωτογραφίες από την εύρεση του επιβλητικού γλυπτού σε κομμάτια στις όχθες του Στρυμώνα καθώς και από την κατασκευή του μνημείου του. Το 1941, ο Σουηδός αρχαιολόγος Oscar Broneer, στο βιβλίο του "Το μνημείο του Λέοντα της Αμφίπολης", παρέθεσε το σχέδιο αναπαράστασης που εικονίζεται δίπλα ως μαυσωλείο με τους ιωνικούς κίονες που το κοσμούσαν στην αρχαιότητα και μεταξύ άλλων έγραψε ότι: "Το 1895, ο Walther Judeith υπέθεσε ότι ο κάτοχος της μεγαλειώδους σαρκοφάγου του Αλεξάνδρου που ανακαλύφθηκε στη Σιδώνα ήταν ο Λαομέδων. Μία ανάλυση των αναγλύφων των τεσσάρων πλευρών της σαρκοφάγου οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η κεντρική φιγούρα σε κάθε σκηνή είχε σκοπό να απεικονίσει τον κάτοχο σε διάφορα αποφασιστικά γεγονότα της ζωής του και ότι αυτές οι ιστορικές εικόνες δεν ταιριάζουν σε κανέναν από του εταίρους του Αλεξάνδρου εκτός από τον Λαομέδοντα...

Επιδρομές και καταστροφές των βαρβάρων στην Αμφίπολη

  Ερείπια των τειχών της Αμφίπολης ΠΗΓΗ  wikipedia.org Ο ρόλος της Αμφιπόλεως στην ιστορία ήταν πολύ μεγάλος. Για την κατάληψή της στους αρχαίους χρόνους δόθηκαν πολλές μάχες και θυσιάστηκαν χιλιάδες άνδρες. Έγινε το μήλον της έριδος και θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων πρώτα και Θρακών, μετά των Αθηναίων, των Σπαρτιατών, των Μακεδόνων, των Χαλκιδέων και τέλος των Ρωμαίων. Ήταν το μεγαλύτερο στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό, πολιτιστικό και νομισματικό κέντρο της Μακεδονίας στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Λόγω της επίκαιρης θέσεως και των πολλών πλεονεκτημάτων της λεηλατήθηκε και καταστράφηκε πολλές φορές. Πολλές καταστρεπτικές επιδρομές έγιναν κατά καιρούς στη Μακεδονία από τους Σκορδίσκους, τους Γαλάτες, τους Μαίδους, τους Δάρδανους και τους Θράκες. Η Αμφίπολη υπήρξε ο στόχος πολλών ληστρικών επιδρομών βαρβάρων λαών. Υπέστη τις παρακάτω καταστροφές: α) Ρωμαίοι . Οι Ρωμαίοι πρώτοι από όλους, όπως αναφέραμε στο προηγούμενο κεφάλαιο, λεηλάτησαν τους θησαυρούς της Αμφιπόλεως. Τους μετ